Palabras en agosto-setembro, pelos
"Salvarse polos pelos "
Fonte texto: https://www.ui1.es/blog-ui1/del-dicho-al-hecho-historico-de-donde-viene-la-expresion-salvarse-por-los-pelos
O devandito popular «salvarse polos pelos», utilizado cando alguén se libra por pouco dalgún tipo de perigo ou situación difícil, ten unha orixe en grao sumo curiosa. Remontámonos ao ano 1809. José Bonaparte, irmán de Napoleón, acababa de ocupar o trono dunha España indignada coa nova situación que lle era imposta e que mostraba hostilidade cara a practicamente calquera iniciativa ou política que o monarca tentaba emprender. Foi precisamente unha destas novas leis, ditada nese ano de 1809, a que deu orixe a esta expresión á que nos referimos.
A orde, que como dicimos provocou multitude de protestas, obrigaba aos mariñeiros para cortarse o pelo. Unha destas queixas chegou por escrito ao rei. Tratábase dunha carta asinada por un grupo de artilleiros da Mariña, na que explicaban a utilidade que para o gremio dos mariñeiros tiña o levar o pelo longo. Segundo a misiva, en caso de caída ao mar, a melena servía, ademais de para divisar con maior facilidade á vítima, para poder agarrala mellor, co obxectivo de devolvela ao barco, salvándolle así a vida.
Fose ou non unha esaxeración, o caso é que esta explicación de por que os mariñeiros debían levar o pelo longo funcionou e Bonaparte decidiu retirar a polémica lei. Foi a partir de entón cando se empezou a utilizar a expresión «salvouse polos pelos», nestes casos de caídas ao mar de mariñeiros, que por entón debían de ser bastante frecuentes. Aos poucos, e como adoita ocorrer con este tipo de devanditos populares, o seu uso foise estendendo a outras situacións, ata alcanzar a acepción e o emprego que ten hoxe en día.
Comentarios
Publicar un comentario